Bezumowne użytkowanie państwowej ziemi
Według art. 39b ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, osoba władająca nieruchomością wchodzącą w skład Zasobu bez tytułu prawnego jest zobowiązana do zapłaty na rzecz KOWR wynagrodzenia za korzystanie z tej nieruchomiości. Wysokośc tego wynagrodzenia jest równa 30-krotności wywoławczej wysokości czynszu, który byłby należny od tej nieruchomości, gdyby była ona przedmiotem umowy dzierżawy po przeprowadzeniu przetargu. Wysokośc wynagrodzenia ustala się na dzień, w którym Krajowy Ośrodek zażądał zwrotu nieruchomości. Do roszczenia o wynagrodzenie za korzystanie bez tytułu prawnego z nieruchomości Zasobu nie stosuje się przepisów art 224-231 Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 229.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 stycznia 2017 r. (sygn. akt: V CSK 176/16) orzekł, że szeroko ujęte pojęcie osoby władającej nieruchomością obejmuje każdy podmiot władający nią dla siebie bez tytułu prawnego. Jest więc nim zarówno posiadacz samoistny, jak i zależny, w tym dzierżawca, który nie wydał gruntu po wygaśnięciu stosunku dzierżawy. Do zapłaty stawki wynagrodzenia w tej wysokości zobowiązany jest każdy władający niezależnie od tego, czy jest posiadaczem w dobrej czy w złej wierze. Zdaniem SN, za takim rozumieniem art 39 ust. 1 ustawy z 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, nieróżnicującym w tym zakresie sytuacji posiadacza nieruchomości, przemawia jego wykładnia językowa, której rezultat potwierdza wyłączenie w art. 39 ust. 3 stosowania odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego wprowadzających takie rozróżnienie.
Źródło: Tygodnik Poradnik Rolniczy nr 42